Wydawca treści
Rezerwaty
Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną.
„Rezerwat Cisowy Skarżysko" , utworzony został w 1953 r. w celu zachowania ze względów dydaktycznych, naukowych oraz dla potrzeb badawczych naturalnego stanowiska cisa. Specyfiką rezerwatu jest jego położenie w sąsiedztwie wsi, co wpływa na niekontrolowaną penetrację i wynikające z niej zagrożenia antropogeniczne. Ponadto obniżenie poziomu wód gruntowych, rozwój kruszyny w warstwie podszytu oraz brak naturalnego odnowienia cisa są dodatkowymi czynnikami wpływającymi na kondycję chronionego gatunku. Postępowanie w celu zachowania przedmiotu ochrony na tym terenie wymaga ochrony czynnej, między innymi przez usuwanie kruszyny oraz inicjowanie odnowienia naturalnego lub wprowadzanie sztucznie cisa. Rezerwat tworzą drzewostany olszowe z domieszką jodły, buka, sosny i brzozy.
„Rezezrewat Cisowy Majdów", utworzony został w 1953 r. w celu ochrony naturalnego stanowiska cisa. Specyficzne uwarunkowania przyrodnicze i społeczne tego rezerwatu oraz wynikające z nich zagrożenia są takie same jak w przypadku rezerwatu „Cisowego Skarżysko". Charakter przyrodniczy Rezerwatu Majdów nieco różni się od poprzedniego, miedzy innymi część rezerwatu stanowią tu młodsze drzewostany olszowe, ponadto występuje tu większy udział jodły.
Prawna ochrona wyżej wymienionych stanowisk cisa sięga okresu międzywojennego XX wieku.
Rezerwat ,,Ciechostowice" został utworzony w oparciu o Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 19 marca 1953 r. (M.P. Nr A/30 poz. 383).
Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu mieszanego ze znaczną domieszką endemicznego modrzewia polskiego.
Powinien on przede wszystkim:
a) uchronić i utrzymać twory przyrody w postaci starych drzewostanów mieszanych z jodłą, modrzewiem, dębem bezszypułkowym i sosną, w stanie odpowiadającym potrzebom nauki i oczekiwaniom społeczeństwa,
b) być terenem wzorcowym i doświadczalnym dla praktycznej hodowli lasu i ochrony modrzewia.
Według prof. dr hab. R. Zaręby drzewostany rezerwatu ,,Ciechostowice" należą do zbiorowiska Querco-Abietum. Modrzew polski jest w tym zbiorowisku gatunkiem domieszkowym, natomiast gatunkiem panującym jest jodła. Wynika stąd specyfika działań pielęgnacyjno-ochronnych, które z jednej strony muszą zmierzać do utrzymania starodrzewia z przewagą jodły i wartościowych podrostów tego gatunku, a z drugiej do utrzymania stałej domieszki modrzewia jako najważniejszego elementu, dla ochrony, którego utworzono ten rezerwat.
Najnowsze aktualności
Straż Leśna przeprowadzi akcję „Wieniec”
Straż Leśna przeprowadzi akcję „Wieniec”
fot. Hubert Ogar
fot. Marek Owczarczak
Infografika Centrum Informacyjnego Lasów Państwowych
W dniach 4-12 marca Straż Leśna w całej Polsce, w tym na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, przeprowadzi akcję pod kryptonimem „Wieniec”. Jest ona skierowana przeciwko nieprzestrzegającym prawa zbieraczom poroża oraz kłusownikom.
Akcja ma na celu przeciwdziałanie i zwalczanie kłusownictwa oraz przejawów wszelkiego szkodnictwa łowieckiego, kontrolę legalności skupu i obrotu dziczyzną, egzekwowanie od osób trudniących się zbieraniem zrzutów poroży zachowań zgodnych z obowiązującymi przepisami.
Działania kontrolno-prewencyjne będą prowadzone głównie na terenach, które stanowią ostoje zwierzyny, obszarach zagrożonych kłusownictwem i odwiedzanych przez zbieraczy poroża.
Strażnicy leśni będą sprawdzać, czy zbierający zrzuty poroży nie prowadzą poszukiwań na terenie rezerwatów i miejsc, na które nie wolno wchodzić oraz, czy swoim zachowaniem nie płoszą i nie niepokoją zwierzyny. Sprawdzą tereny leśne pod względem narzędzi kłusowniczych. Skontrolują także legalność skupu dziczyzny. Jak zawsze, zwrócą również uwagę na to, czy pozostali użytkownicy lasu nie łamią obowiązującego prawa.
W działaniach Straż Leśną będą wspomagać Policja i Państwowa Straż Łowiecka. W akcji wykorzystane zostanie także nowoczesna technika, w tym m.in. fotopułapki.
***
Poroże to twardy, kostny twór, który noszą samce krajowych jeleniowatych. Ma rolę reprezentacyjną – pozwala demonstrować siłę i możliwości reprodukcyjne. Bywa orężem do walki z rywalami. Po okresie godów w zasadzie przestaje być potrzebne i jest zrzucane. Pozbywanie się poroża i jego odrastanie to coroczny proces.
Zrzutami nazywamy poroże zrzucane co roku przez zwierzęta jeleniowate – sarny, łosie i jelenie. Te ostatnie pozbywają się poroża właśnie na przełomie lutego i marca. To gratka dla poszukiwaczy. Wielu zbiera je do własnych kolekcji, niektórzy na sprzedaż. Cena zaczyna się od kilkudziesięciu złotych za kilogram, a za największe okazy płaci się dwu-, trzykrotnie więcej. Z poroży wytwarza się oryginalne przedmioty użytkowe i galanterię.
Zgodnie z przepisami, zbiór zrzutów jest legalny, gdy poroże zostało znalezione na terenie lasu gospodarczego. Nie wolno zabierać poroża znalezionego na terenie rezerwatu i parku narodowego. Poszukiwacze nie powinni także naruszać zakazów wstępu obowiązujących w lasach. M.in. nie powinni zapuszczać się w młodniki do 4 m wysokości. Niedozwolone jest także tropienie i przeganianie zwierząt w celu zdobycia poroża.
Niestety cześć osób w pogoni za znaleziskami zachowuje się nieodpowiedzialnie. Przykładowo celowo tropiąc chmary jeleni, zmusza je do ciągłego przemieszczania się, a płoszona zwierzyna staje się często ofiarą kolizji z samochodami.
Zdarzają się przypadki, gdy jelenie wypłaszane są petardami, a chciwy zbieracz „tropi” je quadem. Najprawdopodobniej taka właśnie była przyczyna tragedii w okolicach Ińska w zachodniopomorskim w lutym 2021 r. Wypłoszona chmara przeszło 30 jeleni weszła na zamarznięte jezioro. Lód nie wytrzymał i mimo ofiarnej akcji strażaków 18 zwierząt utonęło.
Celem nieetycznych zbieraczy są przede wszystkim jelenie. Samce posiadają okazałe poroże – jedna tyka może ważyć nawet 5 kg. W trudnych, zimowych warunkach, zwierzęta gromadzą się w duże stada. Tropienie takich chmar zwiększa szanse znalezienia zrzutów. Jednak ciągłe nękanie takich stad nie tylko osłabia i stwarza zagrożenie dla zwierząt. To również potencjalne zagrożenie dla kierowców.
