Asset Publisher Asset Publisher

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Lasy Nadleśnictwa

Lasy Nadleśnictwa

Nadleśnictwo Skarżysko zarządza gruntami Skarbu Państwa o łącznej powierzchni 15811,49 ha .

 

Teren nadleśnictwa podzielony jest na trzy obręby , w skład których wchodzi  12 leśnictw oraz Gospodarstwo Szkółkarskie

· Obręb Rataje - 4697,81 ha : L-ctwa - Rzepin, Wanacja, Węglów, Parszów
· Obręb Skarżysko – 5568,40 ha : L-ctwa - Skarżysko Książęce, Majdów, Ciechostowice, Nad Kamienną
· Obręb Szydłowiec – 5545,28 ha : L-ctwa - Kierz Niedźwiedzi, Trębowiec, Sadek, Budki, Gospodarstwo szkółkarskie.
Grunty nadleśnictwa położone są na terenie dwunastu gmin i dwu województw: Świętokrzyskiego – 9939,60 ha i Mazowieckiego – 5871,89 ha.
Zgodnie z podziałem przyrodniczo – leśnym lasy Nadleśnictwa położone są w VI Krainie Małopolskiej , w trzech dzielnicach:
2 – Gór Świętokrzyskich (mezoregion Puszczy Świętokrzyskiej),
3 – Radomsko – Iłżeckiej (mezoregion Przedgórza Iłżeckiego),
9 –Wyżyny Środkowo – Małopolskiej (mezoregion Wyżyny Sandomierskiej)

Sąsiadującymi nadleśnictwami są od zachodu Stąporków i Przysucha od północy Radom od wschodu Marcule, Starachowice i Ostrowiec Świętokrzyski od południa Łagów i Suchedniów oraz Świętokrzyski Park Narodowy.
Przez teren nadleśnictwa przepływają następujące rzeki : Kamienna i Iłżanka (lewe dopływy Wisły), Lubianka, Żarnówka, Oleśnica, Bernatka (dopływy Kamiennej), Sabasówka (dopływ Radomki oraz Rybianka (dopływ Sabasówki). Występują ponadto liczne cieki wodne nie posiadające nazw, zbierające wody stale lub okresowo. Znaczenie dla kształtowania mikroklimatu oraz warunków siedliskowych mają zbiorniki wodne zlokalizowane w pobliżu miejscowości Skarżysko Kamienna („Rejów, „Bernatka"), Starachowice („Pasternak", „Lubianka", „Piaski"), Mostki, Bliżyn, Chlewiska, Szydłowiec, Mirów Stary.
Teren Nadleśnictwa jest zróżnicowany pod względem rzeźby terenu. Ukształtowanie terenu jest przeważnie wzgórzowe i pagórkowate poprzecinane dolinami strumieni ale także występują rozległe powierzchnie terenu równinnego i falistego. Najwyższe wzniesienie znajduje się w obrębie Skarżysko oddz. 56 i wynosi 408 m n.p.m. .
Klimat
Odrębność klimatyczna Gór Świętokrzyskich w stosunku do sąsiednich obszarów związana jest ze specyficznym ukształtowaniem powierzchni, a zwłaszcza pasowym układem wzniesień i obniżeń przebiegającym w kierunku WNW-ESE. Średnia temperatura roczna +9 oC. Okres wegetacyjny trwa średnio 200-210 dni. Opady roczne średnio wynoszą 750 mm. Opady letnie mają charakter ulewny i dochodzą do 100mm/miesiąc. Długość pokrywy śnieżnej to ok 70dni.
Gleba
Tereny obrębów Rataje i Skarżysko położone są na utworach triasowych, jurajskich piaskowcach i iłach, na których zalegają często utwory czwartorzędowe w postaci akumulacji wodnolodowcowej - najczęściej piasków, rzadziej glin, z domieszką okruchów skalnych. W obrębie Szydłowiec przeważają utwory geologiczne pochodzenia polodowcowego, zalegające na podłożu piaskowca dolnojurajskiego.
W związku z wyżej wymienionymi utworami geologicznymi, składem mechanicznym gleb i warunkami wilgotnościowymi, wytworzyły się następujące typy gleb leśnych:
Gleby rdzawe z podtypami, gleby glejowe, gleby płowe, gleby bielicowe, gleby glejobielicowe, gleby brunatne, gleby murszowe i murszowate, gleby torfowe torfowisk wysokich, przejściowych i niskich, czarne ziemie, czarnoziemy, gleby słabo wykształcone ze skał luźnych i zwietrzelinowych piaskowców.

Roczny etat użytków rębnych wynosi 24116 m3, natomiast przedrębnych 45232 m3. Wielkości te składają się na etat ogólny w wysokości 69348 m3 , co stanowi 60% planowanego rocznego przyrostu drzewostanów. Roczny plan odnowień i zalesień kształtuje się przeciętnie na poziomie - 119 ha, poprawek i uzupełnień – 11,4 ha, wprowadzania podszytów – 4,6 ha. Materiał sadzeniowy używany do zalesień i odnowień produkowany jest szkółce gospodarczej o powierzchni zredukowanej – 4,0 ha. Nasiona potrzebne do obsiewu szkółek pozyskiwane są z drzewostanów nasiennych wyłączonych i nasiennych gospodarczych. Nadleśnictwo posiada 71,50 ha drzewostanów nasiennych wyłączonych jodłowych i modrzewiowych oraz 546 ha drzewostanów nasiennych gospodarczych.
Zestawienie zgodności składu gatunkowego z przyjętym typem gospodarczym drzewostanu dla poszczególnych siedlisk.
Wyróżniono trzy stopnie zgodności
1. zgodne – 59,85%
2. częściowo zgodne – 30,42%
3. niezgodne – 9,74%